Zoeken
Mollen (Talpa europaea)
De mol (Talpa europaea) is een bijna blind zoogdier dat meestal nuttig werk onder de grond verricht. Deze hardwerkende dieren graven gangen die goed zijn voor de beluchting en drainage van de bodem. Ze voeden zich voornamelijk met schadelijke insecten, waardoor ze een waardevolle rol spelen in uw tuin. Een volwassen mol kan tussen de 12 en 16 cm lang zijn (inclusief een staart van 2,5 cm) en heeft een zachte zwarte pels met een grijze buik. Met hun spitse snuit en zeer ontwikkelde voorpootjes, die bestaan uit zes tenen, zijn ze uitstekend uitgerust om te graven. Ondanks hun nuttige rol kunnen mollen aanzienlijke schade aanrichten aan de graszoden en bestrating, vooral door de talrijke molshopen die ze in korte tijd creëren.
Mollen Verjagen
Ondanks hun nuttige rol zijn niet alle tuinbezitters blij met de aanwezigheid van mollen. Ze kunnen ernstige schade aanrichten aan graszoden, waardoor blessures kunnen optreden voor mensen die over de molshopen struikelen. Gelukkig zijn er verschillende manieren om mollen te verjagen.
- Trillingen: Mollen hebben een hekel aan trillingen. Er zijn speciale apparaatjes in de handel die trilingen opwekken. Deze kunnen eenvoudig in een molgang worden geplaatst.
- Fles: Een fles zonder bodem kan in een molshoop worden gestoken. Wanneer de opening van de fles de wind vangt, ontstaat er een fluittoon die door de gangen van de mol weerkaatst.
- Mottenballen: Mottenballen kunnen in de gangen van de mol worden geplaatst en luchtdicht afgesloten, wat ze kan afschrikken.
- Mollenpatronen: Zwavelrookbommen kunnen worden gebruikt om mollen te verjagen. Sluit alle openingen in het gangenstelsel af en steek de mollenpatroon aan. Het gangenstelsel vult zich met rook, wat de mol afschrikt.
- Keizerskronen: Ook kan je proberen mollen te verjagen met beplanting. Het is bekend dat de mol een hekel heeft aan Keizerskronen (Fritillaria imperialis) Deze bloembollen verspreiden een geur waar mollen een hekel aan hebben. Keizerskroon is een plant die 80 tot 100 cm hoog wordt.
Mollen Bestrijden
Als de mol zich niet laat verjagen, kan het nodig zijn om deze te vangen. Er leeft meestal maar één mol in een bepaald gebied, maar tijdens de paringstijd kunnen meerdere mollen in hetzelfde gebied aanwezig zijn. Mollen zijn ook bereid het gangenstelsel van een andere mol over te nemen.
Natuurlijke Vijanden
Mollen hebben verschillende natuurlijke vijanden, waaronder reigers, ooievaar, valken, uilen, buizerds, vossen, bunzingen, katten en wezels.
Mollenklem Plaatsen
Er zijn verschillende soorten mollenklemmen beschikbaar. Als de klem op de juiste manier is geplaatst, kunt u de mol binnen een dag vangen. De meeste klemmen werken met een hefmechanisme en moeten eenvoudig aan het einde van de gang worden geplaatst. Dit vereist enige handigheid, maar kan een effectieve oplossing bieden.
- Om te controleren of de mol actief is in het gangenstelsel druk je een dag voor het plaatsen van de klemmen de gangen dicht. Bij droog weer kan het zijn dat de mol erg diep in de grond zit omdat de insecten daar dan ook zitten. Het bevochtigen van de grond is een manier om de mol naar de oppervlakte te lokken of wachten op een regenbui.
- Om een goede plaats te bepalen om de mollenklem te zetten kies je een plaats tussen twee molshopen in of een gang die naar water loopt. Prik met een stokje in de grond om de gang een klein beetje open te maken..
- Graaf nu voorzichtig een gat waar de klem ruim in past. Voel of de gang goed doorlopen is, de gang zal dan glad aanvoelen. Span nu de mollenklem en stel deze zo scherp mogelijk af. Pas hierbij wel op je vingers.
- Plaats nu de klem voorzichtig in de gang met de vier poten naar beneden. Zorg ervoor dat het lipje van de mollenklem midden in de gang zit.
- Maak nu de gang weer donker met aanvullen van zand of door er bijvoorbeeld een emmer omgedraait er op te plaatsen. Als de mol met z`n rug het lipje van de mollenklem omhoog duwt zal de klem dichtklappen dat de mol direct dood.
Wist je dat!
Een mol kan bij voldoende voedselaanbod een voedselvoorraad aanleggen door de kop van een regenworm af te bijten. Hierdoor kan de regenworm zich niet meer verplaatsen, maar overleeft deze wel.